Zdumiała mnie i zadziwiła poetycka wyobraźnia Sławińskiego. Z pozoru wiersze są ascetyczne, wersy krótkie, kilkusylabowe, ale aż kipi w nich od dziania się, które nie obejmuje tylko sfery obrazowej, ale rozgrywa się nawet między pojedynczymi słowami. Usytuowane w kontrastujących brzmieniowo, ryzykownych zestawieniach wydają się ze sobą zmagać. Walka słów, obrazów, symboli, poetyckich reminiscencji ilustruje wojowanie życia ze śmiercią – przegrane dla pojedynczego człowieka, ale wygrane dla zasady świata i sztuki.
dr Magdalena Rabizo-Birek
Wiersze wrośnięte, albo raczej wgryzające się w język. Barokowy temat w niebarokowej formie. Nowoczesnej i ascetycznej, po zegarmistrzowsku kunsztownej...
Michał Rusinek
W tej poezji ziemia, piach, woda – są terenem odrażającej aktywności żywej materii, oddanej wyłącznie nieskończonym metamorfozom. To świat niezwykle dynamiczny, podszyty ruchem, to kipiące, trawiące, przelewające się z formy do formy życie, Leśmianowsko-Schulzowskie misterium przyrody. Groźne, obce i nieuniknione.
dr Janusz Pasterski
Wiersze owinięte kokonami z nici konso- i asonantycznych, w których czai się śmierć, wybrzmiewa w muzyce między słowami. W buczeniu, szelestach, zgrzytach, ciszach i wołaniach „słychać” życie, polegające na nieustannym zjadaniu się wzajemnym, strachu i rozpaczliwym rozmnażaniu.
Marek Stokowski, autor „Samo-lotów”
"Fota" na okładce pod werniksem różu - P. Grabowski. To rzeczka i szuwary... woda się w wodzie odbija, faluje. W trzech cieniach w lewej dolnej części okładki można domyślić się trzech bab-mojr z wiersza Iwaszkiewicza z tomu "Mapa Pogody", z cyklu "Garść liści wierzbowych", którym ja też chętnie nalałbym okowity, by się już nigdy nie budziły, by się zasypianiem cudzym na amen - nie utrudziły...
By znaleźć... Sztućce do glist: Strona Stow. Literackiego im. Baczyńskiego (tom 86 serii poetyckiej) http://slkkb.org.pl/ksiazki/spis_publikacji
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz