O SIGIL: Marek Bieńczyk, Magda Rabizo-Birek, Dariusz Nowacki, Karol Samsel, Waldemar Popek

 „Daj się złapać za guzik, Przechodniu, a Bohdan Sławiński Ci opowie. O wszystkim, o Polsce od a do z, o życiu prawdziwym, uczuciowym i artystycznym, o misteriach i pracy w korpo, o tysiącach innych rzeczy, które ludzkość namotała od niepamiętnych czasów po dzisiaj, od starożytnych tekstów po Przegląd Sportowy. To szalona, i rubaszna, i poetycka gawęda wykrzyczana dwudziestoma językami, a wszystkie one należą do polszczyzny, której Bohdan Sławiński – mistrz metafor i skojarzeń, łączenia słów z różnych parafii – jest wirtuozem, jakich mało”.
                                                                                       dr hab., prof. IBL Marek Bieńczyk

„Monumentalny moralitet, historia współczesnego Fausta i jego ucznia, młodego pisarza – autorskiego porte parole... Gęsta i bogata faktura językowa – giętkość stylistyczna w licznych literackich (i nie tylko) nawiązaniach i pastiszach. Sławiński pisząc swoją powieść o Polsce, polskiej kulturze i głębinowych pokładach indywidualnej i zbiorowej tożsamości, miał przed oczami wizję stworzenia powieści totalnej, której patronuje Ulisses Jamesa Joyce’a.
                                                                        dr hab., prof. UR Magdalena Rabizo-Birek

„W Sigilu żywiołowy, napędzający się, galopujący ciąg rozbrajania i uzbrajania języka w mikrosekwencjach – dąży lub ciąży do rozładowywania współczesnego języka lub przemocy. Tym rozładowaniem może być przestrzeń językowo-kulturowa, przemocą może być praktyka językowa, który zrywa z paktem mediacyjnej roli języka”. 

                                                                                                                   Waldemar Popek 
                                                                                             

„Oto co znaczy tkwić w pułapce języka. W gęstwinie cudzej mowy toną bohaterowie oraz przywołane przez nich zjawy. Chciałoby się zawołać: jakże widowiskowa katastrofa! Jakże widowiskowy słowa rejs! Rozpisana na głosy... opera”.
                                                                                     dr hab., prof. UŚ Dariusz Nowacki

„Sigil to książka, która przytłacza, przyjmuję ją ze sporym przerażeniem i zgrozą, tak, jak należałoby przyjmować pisarskie projekty najlepsze. To tekst, z którym trudno się pogodzić, w którym polskość jest entropią całego stylu, w której styl pod polskością, jej konwencjami, dyskursami, maskami tradycji, mowy, słowa i języka – zapada się. Koniec końców, to nie tylko znakomita fabuła, mogąca przypominać niemal wszystko, co pozostawałoby w sferze określonych narracyjnych możliwości, ale także coś dalece ogólniejszego: papierek lakmusowy XXI-wiecznej kondycji pisarskiej w Polsce”.
                                                                                                            dr hab. Karol Samsel

okładka SIGILA - Zuza Charkiewicz (PODPUNKT) inspirowana "Czarną Magią" Rene Magritte'a 

https://piw.pl/pl/sigil
 

SIGIL w serii POLSKA PROZA WSPÓŁCZESNA, wyd. PIW

 

Młody copywriter Słowik, który niby odurzony zmysłowym Teraz i TU bożek wina Dionizos, zgubił z samym sobą związek… w stołecznej placówce pieśnią reklamowego spotu wznosi bastiony sztucznego świata. Byleby usunąć stygmat winy, którą naznaczył Słowika przeklęty, odmieniony w Upiora przodek. Słowikowi objawi się Mistrz, dwuznaczny jak Wąż z Drzewa Wiadomości, a jego pełne pokus tajemne sztuki będą po równi lekiem, co trucizną… Mistrz, którego czyny i rozległa myśl, poza Dobrem i Złem – w atrakcyjnej żonie Słowika, Angeli, odnajdzie nowy napęd swojej wyczerpanej sztuki. Wyznając i afirmując, wyniesie młodą kobietę do rangi... Bogini. Angela wpisana w zmysłowy trójkąt stanie się słońcem na wspólnym niebie przybranego ojca i syna. Wmieszają się wyższe siły… Nieświadomi zdalnego sterowania, śród oczyszczających płomieni tajemnych sztuk, kręgów nieba i piekła, będą nienawidzić i kochać, błądzić... by uwolnić się od więzów myśli i ciała, ukończyć wiecznie otwarte dzieło Mistrza, i wrócić z zaświatów… żywym czy umarłym.

    „Sigil” to wysnuta z tekstów kultury, realizmu i imaginacji, wymyślnej architektury... głębinowych archetypów, zbiorowej nieświadomości, masek tradycji, tajemnych misteriów i mitów… powieść pod patronatem totalnych dzieł ludzkości: „Fausta” i „Ulissesa”, które destylują się w jednym alchemicznym słowa kotle, w operowej harmonii, syntezie sztuk, gdzie na serio komizm, liryczna epika i postromantyczna ballada, którą włada nadzmysłowa siła…; rozpisane na głosy, odwieczne jak świat, podobne kabalistycznym sefirotom – ułożone w pary, tematy: Nienawiść i Miłość, Dobro i Zło, Śmierć i Życie, które kreśląc zawiłe magiczne wzory, na muzycznej scenie wartkiego słowa w sobie się przeglądają zdumione, że w swej odrębności – jednym librettem, konceptem i wizją Świata Budowniczego są. I jak i On, tyleż istnieją, podobne zjawom i snom, co ich... nie było i nie ma.

https://www.instagram.com/p/CdfxCVVIerp/

https://piw.pl/pl/sigil